پیاده روی های جگر گوشه ام و من ... هههههه ه ه ه ههه...

وقتی در خونه باز میشه به هر دلیلی جگر گوشه ام پا برهنه کنار آسانسور منتظره و ما رو صدا میزنه .. البته بیشتر مواقع چون صداش اکو میشه سرو صدا میکنه یا اگه دلش هوای بیرون رفتن کنه یا حدس بزنه که صحبت بیرون رفتن شده فورا میره کفشهاش و میاره البته کفش کوچیکهاش و میاره و کفش نو هاش و بعدا میاره خلاصه در ساختمان که باز میشه جگر گوشه ام میدوئه ها مگه میتونی حریفش بشی میشه یه نی نی سرکش که نه دستش و بهت میده نه دستت و میگیره نه مسیری که ما پیشنهاد میدیمو میره تازه سوار ماشینمون هم نمیشه همش میخواد ولش کنیم و کاری به کارش نداشته باشیم نمیفهمم و این مورد و نمیتونم درک کنم اصلا حرف گوش نمیده اگه خاله ارم بود میدونست چرا ... خلاصه با هزار مصیبت میرسیم پارک و سرسره میره و توپ میبینه میدوئه برش میداره و راضی نمیشه پسش بده آخ خدا .... با گریه برمیگردیم و .... میرسیم خونه ..آاااااخششششش